menu
16 Oct 2015
door Bas Reimink, Commercieel directeur
Veertig jaar is een half leven. Een tijd waarin een provincie ontstond. Waarin de huizenmarkt ongekende hoogtes kende en tevens diepe dalen. Waarin fotokopieën veranderden in attractieve blogs. Waarin een houten bureau uitgroeide tot kantoren op verschillende plekken in het land. Makelaardij Van der Linden viert deze maand veertig jaar historie. Samen met de drie directeuren van toen en van nu, blikken we terug. En vooruit.
Het is 1975 als meneer en mevrouw Van der Linden besluiten om een makelaarskantoor in Lelystad op te zetten. “Een enorme stap”, vertelt Van der Linden. “Ik had een riante baan bij een makelaar in Zutphen, ik hoefde totaal niet weg, maar toch wilden mijn vrouw en ik onze vleugels uitslaan. We hadden echter te maken met een concurrentiebeding. Lelystad werd onze keuze, want de stad viel buiten de straal van 100 kilometer. Ik ging mijn gezin vooruit, na een paar maanden kwamen mijn vrouw en drie kinderen bij mij. Op 1 oktober 1975 was Makelaardij Van der Linden een feit.”
De beginjaren waren pittig. “Daar zat ik, aan een oud bureau van mijn tante. Wat later trok ik een leeg flatgebouw in, samen met een notaris en een advocaat. Uiteindelijk konden we gezamenlijk naar de locatie waar nu nog steeds het kantoor is gevestigd. Moeilijke jaren waren het. We moesten echt ons best doen om mensen warm te maken voor Lelystad. Hoe we dat deden? We maakten 500 fotokopieën, laadden onze kinderen en buurtkinderen in de auto en we reden naar Amsterdam om daar in de avond te flyeren. Als we dan een Amsterdammer konden enthousiasmeren naar Lelystad te komen, stonden we te juichen.”
Het kantoor overleefde de crisisjaren van begin jaren 80 en werd steeds meer betrokken bij de ontwikkeling van de provincie. Van der Linden: “We werden gevraagd om ook mee te denken over Almere, later over Zeewolde. Nog veel later vestigden we ons ook in andere steden. Ik vond het heel belangrijk om het risico te spreiden. Ja, we waren groot in Flevoland. Maar daar wilden we niet afhankelijk van zijn. Ook zorgden we dat we alles wisten over verzekeringen en vastgoedbeheer. We hadden veel grote opdrachtgevers, ontwikkelaars die ons ook bij andere projecten inschakelden, buiten ons werkgebied. We beleefden mooie jaren.”
Hoewel de naam nog altijd op de gevels prijkt, is Van der Linden sinds 2001 niet meer betrokken bij het bedrijf. “We hebben mooie herinneringen aan de jaren dat we een familiebedrijf waren. Mijn vrouw werd zelfs door ons personeel als Moeder van der Linden aangesproken. Prachtig toch? En ja, ondanks het vertrek blijft het bedrijf als het ware een kind dat je blijft volgen. Op afstand. Zoals je dat hoort te doen bij volwassen kinderen.”
Victor de Ruiter werd in 2001 de opvolger van Van der Linden. Hij herinnert zich zowel goede als slechte tijden. “Vlak nadat ik in 1978 aantrad bij Van der Linden, raakte Nederland in een ongekend zware economische crisis. Huizenprijzen daalden met 50% of meer en vele woningeigenaren raakten in de problemen. Het was heftig. Ik denk dat een collectief gevoel ons daar doorheen heeft gesleept. Ik noem dat het ‘Van-der-Linden-gevoel’. Harde werkers, teamplayers, door crisis niet genoegen nemend met minder. Mensen wilden of moesten zelfs van hun huizen af en we deden meer dan ons best. De paniek en zorgen zien verdwijnen op het moment dat je een huis verkoopt. Dat is toch wel het allermooiste.”
De Ruiter beleefde ook gouden tijden. “Niet alleen als directeur, maar ook in mijn functie daarvoor. De huizenmarkt floreerde, er kon heel veel. Ik denk dat we ondanks die mooie tijd toch beseften dat we met onze poten letterlijk in de klei stonden. Ik heb mijn mensen altijd verteld over de periodes die heel moeilijk waren. Ja, gouden bergen groeien tot aan de hemel, maar laten we niet vergeten dat er tijden zijn geweest dat we ons hoofd nauwelijks boven water konden houden.”
Kwamen mensen vroeger op een kantoor kijken naar fotopresentaties, vanaf 2001 konden zij dat ook via Funda doen. De Ruiter: “ Voorheen had je een meer persoonlijke band met cliënten. Je zat bijvoorbeeld uren met hen in de auto om langs te koop staande huizen te rijden. Toch denk ik dat elke tijd zijn voor- en nadelen heeft. Cliënten weten door Funda en internet veel beter wat ze wilden. En dat is ook nu nog efficiënter, werkt sneller.’
De Ruiter heeft veel mooie herinneringen. “Maar ik denk dat ik het meemaken van de ontwikkeling van steden als Lelystad, Almere en Zeewolde toch wel heel bijzonder vond. De nieuwbouwadviezen, dat was voor ons kantoor een belangrijk onderdeel. We bouwden mee aan de steden van Flevoland. Zagen de provincie letterlijk vanuit de klei ontstaan. En als ik nu door de provincie rijd, voel ik die betrokkenheid nog steeds. ” En ja, ook De Ruiter, voelt nog steeds betrokkenheid met het kantoor. ‘Ik wil vooral Marc en zijn team een groot compliment geven hoe zij zich de laatste jaren staande hebben weten te houden.’
Na het vertrek van Victor de Ruiter in 2009, nam Marc Visser het roer over. In de zes jaar dat hij nu directeur is, heeft hij zogezegd roerige tijden beleefd. “Betekende in de goede tijd dat een akte ondertekenen ook daadwerkelijk tot verkoop leidde, nu kon er nog van alles veranderen. We leerden met vallen en opstaan sterk te zijn, onze focus aan te scherpen en er altijd voor onze klanten te zijn. Een houding die we overigens in ons DNA dragen. Een 9-tot-5-mentaliteit werkt niet in deze branche. Je telefoon zet je niet uit. Je zorgt dat je bereikbaar bent. Vindt iemand een huis dat hij bezichtigt te klein? Dan zorg je dat er meteen een groter huis kan worden bezocht.”
Het bedrijf verschoof haar corebusiness. Visser: “We hebben ons tijdens de crisis meer gericht op vastgoedmanagement. Vorig jaar zijn we zelfs tot Vastgoedmanager van 2014 uitgeroepen. Daar ben ik echt heel trots op. Deze tak van sport vraagt een heel andere manier van denken.
Visser ziet dat er steeds meer makelaars bij komen. “De markt trekt weer heel lichtjes aan. Natuurlijk komt er dan ook weer meer concurrentie. Ook social media kreeg een grotere rol in het contact met onze klanten. Ik denk dat wij ons ook de komende veertig jaar staande zullen houden. We zetten een extra stap. In goede en in slechte tijden. In de veertig jaar dat we meespelen op deze markt, hebben we zoveel ervaring opgedaan. Dat we zijn ontstaan uit een hecht familiebedrijf is echt onze basis. Het blijft in onze bedrijfsvoering altijd een rol spelen. Winstbejag staat niet bovenaan. Wel teamwerken. Samen met onze klanten. En juist daar kunnen onze klanten alleen maar voordeel van krijgen. Het is aan ons de uitdaging om vast te houden aan de lessen die we hebben geleerd. En het nog beter te doen.”
Reacties (0)
Voeg een reactie toe